தன்னை பற்றி தானே பெருமைப்படுத்தி கொள்ளும் குணம், விரும்பத்தக்க குணம் அல்ல.

​

அரிதான, கடினமான காரியங்களை செய்தும் அமைதி காப்பர், நற்குணம் உடையோர்.

 

அற்ப காரியங்களை செய்து தம்பட்டம் அடித்து சொல்லுவார், சிற்குணம் கொண்டோர்.

​

தற்பெருமை பேசும் ஒருவரை எந்த மனிதரும் ரசிப்பதில்லை. ரசித்தால், அது ஏதோ காரியம் ஆக வேண்டும் என்பதால் மட்டுமே தவிர, அதில் உண்மை இருப்பதில்லை.

​

உன் பெருமை உனக்கு உயர்வு. ஆனால், அடுத்தவருக்கு ? அது எதற்கும் பயனற்ற பேச்சு.

​

நீ பேசும் தற்பெருமையை கேட்க முடியாமல், உன்னை பார்த்ததும் பேசி மகிழ பயந்து, ஓடி மறைவார்கள்.

​

உன்பெருமை, உன்திறமை இவைகளை மற்றவர்கள் சொல்ல கேட்டு நீ பெருமிதம் கொள்ள வேண்டும். நீயே உன் பெருமையை  பேசி கொல்ல கூடாது.

​

பிறரை உன் பெருமையை பேச வைத்திடு.
அதை கேட்டு பெருமைபட்டு மகிழ்த்திடு.